We zijn er! Net aangekomen op onze prachtige vakantiebestemming op Gran Canaria!
Het is voor het eerst dat we het hebben aangedurfd om een vliegreis met Floris te maken. We hadden het goed voorbereid en Floris was al maandenlang heel stabiel. De vliegreis was één groot feest geweest en tot onze verbazing had Floris vier uur lang uit het raam gekeken, vol verwondering omdat hij ‘ de aarde nu zag zoals op Google Earth’.
Hij wist ons precies te vertellen waar hij was. Glunderend zat hij naast mij. Tijdens het opstijgen was Floris wat gespannen geweest en bleken de gehoorbeschermers onmisbaar. Maar al gauw wist ik zeker dat hij de meest ontspannen passagier in het vliegtuig was en dat zou de hele reis zo blijven. Ik voelde mij zó dankbaar. Dat we dit samen konden doen. Dat Floris dit aankon.
De zon schijnt volop. De warmte lucht maakt ons lekker loom en zorgen vallen van mij af. Floris en David besluiten om even te gaan zwemmen in het zwembad vlak bij ons huisje. Nog maar net geïnstalleerd op ons terrasje hoor ik ineens een boze kreet van Floris: “Ik ga nooit meer in dit stomme zwembad!”, zegt hij. Als ik probeer hem te kalmeren wordt Floris nog bozer en begint hij tegen mij te schelden. Ondertussen voel ik de blikken die op ons gericht zijn en ik zie hoe gespannen David is. Snel legt hij mij uit dat Floris was uitgegleden bij het uitstappen. Door het water waren de randen glad geworden. “Geeft niks hoor, wij zijn hier om elkaar te helpen, het is hier één grote familie”, zegt een vrouw tegen mij. Ongetwijfeld waren de paniek en de schaamte in mijn ogen haar niet ontgaan. Het was ook zo sereen geweest rond het zwembad en nu verstoort Floris ruw de stilte. Ik ben blij met deze woorden. Wat is het belangrijk dat er mensen zijn die dit hardop durven zeggen. Zó troostend en warm.
Aangemoedigd door haar woorden voel ik mij ineens veel sterker en probeer ik Floris het vertrouwen in zichzelf terug te laten winnen. Triomfantelijk loopt hij op mij af: hij heeft zojuist een geniale oplossing bedacht. “Ik houd mijn sandalen aan in het water, dan glijd ik niet uit”, legt hij uit.
En zo kwam het dat Floris de rest van de vakantie, tegen de regels in, met sandalen aan zijn voeten in het zwembad rondliep.
Soms moet je regels aan je laars (sandalen) lappen…
