Met z’n drieën zijn we bij de sterrenwacht in Burgum. Jan, Floris en ik. Het is een uitzonderlijk heldere avond en dé kans om de maan en sterren goed te kunnen zien. Floris is dol op sterren en droomt vaak over verre en bijzondere planeten.
Een sterrenwachter ontfermt zich over Floris en zorgt ervoor dat we steeds door kunnen lopen. De zachtheid en het geduld van de man zorgen voor een ontspannen sfeer. We worden naar een koepel geleid waar een film wordt gedraaid over het heelal. Even later voelt het alsof we zelf door de ruimte vliegen. Sprookjesachtige vormen en kleuren komen voorbij. Floris zit ademloos te kijken. Hij gaat volledig op in deze wonderlijke wereld van vuur, gassen, explosies, stenen en vulkanen. “Gewelddadig en adembenemend tegelijk”, zegt een stem in de film. En zo is het precies. Na afloop van de film mogen we mee het dak op. Daar staat een grote telescoop waarmee je de maan goed kunt zien. Floris kijkt zijn ogen uit. Hij ziet de kraters op de maan en de 8 kilometer hoge bergen. Nadat de man ons van alles heeft vertelt over het ontstaan van de aarde fluistert Floris in mijn oren: “Is die man een wetenschapper?”. “Ja”, zeg ik, “net als jij!”. Floris glundert van trots en springt op en neer.
Na anderhalf uur stapt Floris innig tevreden in de auto. Even was hij een wetenschapper, een sterrenkundige. Jan en ik kijken elkaar aan. We voelen allebei hetzelfde: dit was een top avond! We hadden iets met Floris gedeeld. Samen hebben we ons mee laten nemen in een onwaarschijnlijk mooie, krachtige en tegelijkertijd kwetsbare wereld.
Als ik Floris nog even instop voordat hij gaat slapen kijkt hij tevreden naar de glowing in the dark sterren en planeten aan zijn plafond. “Mag ik morgen naar de winkel om bijzondere sterren ‘glowings’ te kopen?”, vraagt hij. “Dat is een prima plan Floris”, zeg ik, “morgen gaan we naar de stad om te kijken of er ‘glowings’ zijn”.
Met een tevreden glimlach op zijn gezicht valt onze wetenschapper in slaap.
